Koniec pieskiego życia?

Jest ona pokłosiem działań wielu organizacji pozarządowych, które wypracowały szereg postulatów. Ma poprawić dolę psa wiejskiego, który musi być teraz spuszczany z uwięzi, mieć długi łańcuch i zapewniony „dach nad głową”, czyli budę i pełną miskę. Pies nie może też spędzać na łańcuchu więcej niż 12 godzin na dobę, a sama uwięź powinna być dłuższa niż 3 metry. Oczywiście to tylko kompromis, bo najlepiej byłoby, gdyby psy stróżujące w ogóle nie były trzymane na łańcuchach, ale w przestrzennych kojcach - czyli nie spędzały na uwięzi całego życia. Wstydliwa polską tradycją jest bowiem trzymanie ich nawet na półmetrowej lince, w rozpadającej się budzie, błocie czy upale.

Nowy zapis ma też cel edukacyjny: wydłużyć łańcuch i jeśli teren jest ogrodzony trzeba  spuszczać psa na noc, a jeśli nie jest – zbudować mu kojec, albo po prostu codziennie zabierać na spacer.

Piesek tylko od hodowcy

Zwrócona została też uwaga na handel zwierzętami nierasowymi. Chodzi o ukrócenie bezsensownego, ale dochodowego, rozmnażania psów i kotów „w typie rasy”, czyli zwierząt nierodowodowych, trzymanych często w tragicznych warunkach - w klatkach, oborach itp. Zwierzęta te, sprzedawane na targach, bazarach i giełdach samochodowych, przynosiły zysk handlarzom 

i pseudohodowcom, a klient - kupując czasem z litości ślicznego szczeniaczka – nabywał kundelka
o niewiadomym charakterze. Potem te niechciane psy zasilały schroniska, a co gorsza bywały porzucane, przywiązywane w lesie, trute. Obecnie zarówno sprzedaż, jak i kupowanie zwierząt na targach, bazarach itp. jest karalne. Można więc kupić rasowego pieska tylko u hodowcy,
a kundelka najlepiej wziąć ze schroniska. Zgodnie z nowelizacją handlować zwierzętami mogą tylko zarejestrowane hodowle, które są pod kontrolą i płacą podatek dochodowy.

Ale najlepiej w ogóle nie dopuszczać do przypadkowego rozmnażania się zwierząt
i sterylizować je. Organizacje pozarządowe apelują: „Nie rozmnażaj, nie mnóż nieszczęść”, ponieważ schroniska i tak są przepełnione.

Gminy muszą dbać o zwierzęta

Na gminy nałożony został obowiązek finansowania opieki nad bezdomnymi zwierzętami. Większość z tych, które miały podpisane umowy ze schroniskami, po prostu wzywała hycla 

i nie interesowała się już dalszym losem bezdomnego psa czy kota. Raport NIK z ub. roku podaje, że 12 % gmin nie miało nawet takiej umowy.

A problem istnieje od dawna. Zazwyczaj mieszkaniec wsi, zgłaszający fakt porzucenia zwierzęcia do urzędu gminy, słyszał że urząd nie ma pieniędzy na zajęcie się nim, że wezwanie hycla kosztuje, że problem rozwiąże się sam (pies zginie pod kołami samochodu, pójdzie do innej gminy, a może ktoś go przygarnie). Teraz gminy muszą opracować roczny plan przeciwdziałania bezdomności zwierząt w porozumieniu z organizacją zajmującą się zwierzętami, powiatowym lekarzem wet. i kołami łowieckimi. Między innymi muszą zagwarantować bezdomnym zwierzętom miejsce w schronisku. Dodatkowo w drodze uchwały rada gminy może ograniczyć liczbę bezpańskich zwierząt poprzez dofinansowanie (lub opłacenie całego kosztu) sterylizacji suk i kotek oraz usypiania ślepych miotów bezpośrednio u właścicieli, którzy z taka prośbą zwrócą się do Urzędu Gminy. Tak zainwestowane pieniądze zwrócą się w postaci mniejszej ilości odławianych bezpańskich zwierząt, za których złapanie, utrzymanie i przymusową kastrację w schronisku i tak musi zapłacić gmina.

Problemem staje się zbyt mała ilość schronisk oraz to, że są one przepełnione. Zgodnie z nowym prawem każda gmina musi podpisać umowę na odbiór bezdomnego zwierzęcia i nadzoruje jego dalszy los: utrzymanie, sterylizację, szukanie nowego opiekuna. Schronisko powinno być prowadzone przez gminę (powiat) albo przez organizacje pożytku publicznego, a nie być intratnym interesem prywatnym (może uda się wprowadzić taką poprawkę w przyszłym roku).

Musimy pomagać potrąconym zwierzętom

Ważną nowością jest wskazanie lecznicy weterynaryjnej, która w całodobowym dyżurze pomoże zwierzęciu, gdy ucierpiało ono w wypadku drogowym. Do tej pory często pies potrącony przez samochód pozostawał na drodze lub poboczu, gdzie w mękach zdychał.
W ustawie jest zapis, że osoba, która potrąciła zwierzę, musi mu udzielić pomocy, czyli najlepiej zawieźć do lecznicy, z którą gmina ma umowę.

Natomiast w przypadku odebrania gospodarzowi zwierząt gospodarskich w stanie skrajnego zaniedbania i wtedy, gdy dalsze przebywanie grozi ich śmiercią, gmina podaje adres gospodarstwa, które przyjmie zwierzęta. Interwencja leży w gestii Policji i stowarzyszenia działającego na rzecz zwierząt: „policjant, strażnik gminny lub upoważniony przedstawiciel organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, odbiera mu [gospodarzowi] zwierzę, zawiadamiając o tym niezwłocznie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), celem podjęcia decyzji w przedmiocie odebrania zwierzęcia”.

Nowa ustawa przewiduje też zwiększenie kar za zabicie zwierzęcia z jednego roku do dwóch, a gdy nosi ono znamiona szczególnego okrucieństwa, nawet do trzech lat.

RAMKA

1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1–4 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

1a. Tej samej karze podlega ten, kto znęca się nad zwierzęciem. 

Podobnie zwiększona zostaje kara pieniężna:

W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2, sąd może orzec nawiązkę
w wysokości od 500 zł do 100 000 zł na cel związany zochroną zwierząt, wskazany przez sąd.

oraz jako środek kary, sąd może orzec zakaz posiadania zwierząt do lat 10.

Inne obostrzenia

Obecnie myśliwy nie może zabić psa czy kota wałęsającego się po lesie (do tej pory mógł odstrzelić zwierzę, które się oddaliło ponad 200 m od domostw), ale powiadomić urząd gminy, który zwróci uwagę właścicielowi (o ile ten jest wiadomy), lub umieści psa w schronisku.

Ustawa zakazuje też zoofilii, czyli płciowego obcowania ze zwierzętami – mówi o tym
pkt. 11 artykułu 6, przypisując zoofilię do tematu znęcania się nad zwierzętami.

Nowością jest również zakaz transportu żywych ryb bez wody i sprzedaż ich bez zapewnienia odpowiednich warunków.

W nowelizowanej ustawie zwrócono baczną uwagę na utrzymanie brojlerów w grupach powyżej 500 sztuk i zaostrzono rygory dotyczące obsady ptaków na 1 m kw. kurnika. Ustalono także nowe zasady dotyczące szkoleń osób obsługujących drób, nadzoru sanitarno-weterynaryjnego nad kurnikiem, transportu do rzeźni i uśmiercania ptaków.

Nowelizacja ustawy uwzględniła tylko cześć postulatów proponowanych przez Parlamentarny Zespół Przyjaciół Zwierząt. Czy te nowele są korzystne? Czy polepszą los naszych „mniejszych braci”? Czas pokaże.

Małgorzata Bielawska

TZD Maków Maz. Oddział Ostrołęka

Przyg. ade